دعای هفتم صحیفه سجادیه

دعای هفتم صحیفه سجادیه، که به دعای تعقیب نماز مشهور است، دعایی است که امام علی بن حسین زین العابدین (علیه‌السلام) بعد از نمازهای واجب می‌خواندند. این دعا که در صحیفه سجادیه آمده است، حاوی عبارات زیبا و پرمعنای دعا و درخواست‌های فراوان از خداوند است.

محتوای دعای هفتم صحیفه سجادیه

این دعا به‌طور کلی در پنج بخش اصلی خلاصه می‌شود:

1. ستایش خداوند: در ابتدای دعا، امام سجاد (ع) خداوند را ستایش می‌کنند و به ویژگی‌های بی‌نظیر او اشاره دارند. در این بخش، امام به عظمت خداوند و صفات جلالی و جمالی خداوند اشاره می‌کند، همچون اینکه خداوند حاکم بر تمامی عالم است.
2. طلب هدایت و توبه: در بخش بعدی، امام از خداوند درخواست می‌کنند که آن‌ها را به راه راست هدایت کند و در مسیر توبه و مغفرت قرار دهد. این بخش از دعا نشان‌دهنده نیاز انسان به هدایت الهی و نیز درخواست از خدا برای بخشش گناهان است.
3. درخواست از خدا برای عافیت و محافظت از شرور: امام سجاد (ع) از خداوند خواسته‌اند تا از شر شیاطین، دشمنان و مشکلات زندگی در امان بمانند و عافیت در دین و دنیا را از خداوند طلب می‌کنند.
4. دعا برای زندگی بهتر و رفع مشکلات: امام در این بخش از خداوند درخواست می‌کنند که زندگی آن‌ها را در دنیا و آخرت بهبود بخشد و مشکلات و گرفتاری‌ها را از آن‌ها دور کند.
5. درخواست برای شفاعت و قرب الهی: در پایان دعا، امام از خداوند می‌خواهند که آن‌ها را از برکات و رحمت‌های خود بهره‌مند سازد و در روز قیامت شفیع آن‌ها باشد. این بخش به‌ویژه درخواستی برای به‌دست آوردن رضایت خداوند و در نهایت شفاعت در روز قیامت است.

فضیلت‌های دعای هفتم صحیفه سجادیه

1. تقویت ایمان و توکل بر خدا:
   این دعا می‌تواند به فرد کمک کند تا ارتباط عمیق‌تری با خداوند برقرار کند و توکل خود را بر خداوند افزایش دهد.
2. طلب بخشش و مغفرت:
   دعای هفتم به‌ویژه در زمینه طلب مغفرت از خداوند و درخواست بخشش از گناهان مؤثر است.
3. آثار معنوی و روحی:
   خواندن این دعا برای تقویت روحیه انسان و افزایش آرامش درونی بسیار مفید است. به‌ویژه برای افرادی که در پی نزدیکی به خداوند و درخواست بهبود شرایط زندگی هستند، این دعا می‌تواند بسیار کارآمد باشد.
4. حفاظت از مشکلات و بلاها:
   دعای هفتم از جمله دعاهایی است که برای حفظ از بلایا و مشکلات دنیوی و اخروی توصیه می‌شود.

جمع‌بندی

دعای هفتم صحیفه سجادیه، که در آن امام سجاد (ع) از خداوند درخواست هدایت، عافیت، مغفرت و شفاعت می‌کنند، یکی از دعاهای بسیار زیبا و مفید در اسلام است. این دعا با عبارات کوتاه و پرمعنی خود، بیانگر عجز انسان در برابر خداوند و نیاز او به رحمت و هدایت الهی است.

آیا نیاز به شرح بیشتری از این دعا دارید یا بخشی از آن را می‌خواهید؟

دعای هفتم صحیفه سجادیه

دعای هفتم صحیفه سجادیه چه زمانی خوانده می شود؟

دعای هفتم صحیفه سجادیه، دعایی پر فضیلت است که خواندن آن در هنگام مهمّات و سختیها در کتاب صحیفه ی سجادیه از امام سجاد (ع) توصیه شده است. این روزها این دعا برای دور بودن از بلاهای بیماری کرونا توصیه شده است. البته علاوه بر خواندن این دعا باید به توصیه های پزشکی عمل کنید.

متن دعای هفتم صحیفه سجادیه به همراه ترجمه

یا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ، وَ یا مَنْ یفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یا مَنْ یلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَی رَوْحِ الْفَرَجِ،

ای کسی (خدایی) که گره های بسته به دست تو گشوده می شود و سختی به (نام) تو آسان می گردد و راه خروج از ناگواری ها و رسیدن به آسایش از تو درخواست می گردد،

ذَلَّتْ لِقُدْرَتِک الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِک الْأَسْبَابُ، وَ جَرَی بِقُدرَتِک الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَی إِرَادَتِک الْأَشْیاءُ،

در برابر قدرت تو ناهمواری ها و سختی ها رام و ذلیلند و همه ی اسباب و ابزار با لطف تو سببیت و علیت یافته اند و به قدرت تو قضا و فرمان ها جریان یافته و به اراده ی تو اشیاء به حرکت خود ادامه می دهند،

فَهِی بِمَشِیتِک دُونَ قَوْلِک مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِک دُونَ نَهْیک مُنْزَجِرَةٌ،

و به مشیت تو بدون احتیاج به گفتار فرمانبرند و طبق اراده ی تو بدون این که نیاز به نهی (لفظی) باشد از حرکت باز می ایستند،

أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَا ینْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا ینْکشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کشَفْتَ،

تویی که برای حل مشکلات خوانده می شوی و در سختی ها تو پناهگاهی، هیچ کدام از این مشکلات بدون آن که آن ها را دفع کنی زدوده نمی شوند و هیچ کدام از این سختی ها بدون این که تو آن ها را برطرف کنی برطرف نمی گردند،

وَ قَدْ نَزَلَ بی یا رَبِّ مَا قَدْ تَکأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ،

خدایا، مشکلاتی مرا فرا گرفته که سنگینی آن ها مرا به زانو در آورده و گرفتاری آن مرا از تحمل آن ناتوان ساخته،

وَ بِقُدْرَتِک أَوْرَدْتَهُ عَلَی وَ بِسُلْطَانِک وَجَّهْتَهُ إِلَی،

فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُیسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ،

آنچه را که تو وارد کرده ای کسی را توان راندن آن نباشد و چیزی را که تو متوجه من ساخته ای کسی را قدرت بازگرداندن آن نیست، آن دری که تو ببندی هیچ کس نتواند گشود و هر دری را که تو باز کنی کسی توان بستنش را ندارد و هر کس را تو خوار و ذلیل ساخته ای یاوری نباشد،

فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِی یا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِک، وَ اکسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِک، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِی‏ مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِک مَخْرَجاً وَحِیاً، (8)

پس بر محمد و آلش درود فرست و – ای پروردگار من – به لطفت باب فرج و آسایش را بر من بگشا و با توانایی خود، سلطه و هجوم اندوه را بر من درهم شکن و در آنچه شکایت می کنم با حسن نظر رسیدگی فرما و شیرینی انجام و اجابت خواسته ام را به من بچشان، و از ناحیه ی خود رحمت و گشایش گوارایی به من ببخشای و از پیشگاهت راه رهایی سریعی پیش رویم قرار ده،

وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِک، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِک،

و مرا با مشکلات امور زندگی از پرداختن به فرایض و به کار بستن سنت هایی باز مدار،

فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بی یا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَی هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَی کشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بی ذَلِک وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْک، یا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.

که – پروردگارا – چنان محنتی بر من نازل شده که توانم را از دست داده و بی تاب شده ام و سراسر وجودم در اثر این غم و اندوه پر شده است. [ بار پروردگارا، ] تو در برطرف ساختن و دفع آنچه به من روی آورده و گرفتار آن شده ام قادری و بس، پس قدرتت را درباره ی من [و دفع گرفتاری ام] به کارگیر، گرچه از ناحیه ی تو مستوجب آن نیستم ای صاحب عرش عظیم.

نحوه ی ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه

در برخی از آثار، طریقه ای برای ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه نقل شده است

آغاز ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه، یکشنبه است و تا سی روز باید خوانده شود، این دعا را هر روز 10 مرتبه بخوانید. و بعد از پایان دعا، ذکر یا رب، یا رب گفته شود تا نفس قطع شود، سپس به سجده رفته و حاجت از خدا خواسته شود.

گفته شده در ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه، قبل از شروع آن، 10 مرتبه صلوات فرستاده شود و همچنین قبل و بعد از خواندن دعا هم چهل مرتبه یا الله گفته شود.

در ختم دعای هفتم صحیفه سجادیه، خواندن آن در بین الطلوعین و بعد از نماز صبح و دوری از محرمات و پرخوری در مدت سی روز سفارش شده است.

همچنین داشتن وضو و نشستن رو به قبله و حضور قلب هم شرط است که ان شاء الله به حاجت خود برسید.

دعـای هفتـم صـحیـفـه سجـادیـه

با توجه به سفارش مقام معظم رهبری در رابطه با خواندن دعای هفتم صحیفه سجادیه و امیدواری ایشان به دعای برخاسته از دل پاک و صاف جوانان و افراد پرهیزگار برای دفع بلاهای بزرگ  درکنار رعایت تمام مسائل پزشکی و بهداشتی توصیه شده پزشکان،لازم است، هر روز این دعا قرائت شود.

متن دعای هفتم صحیفه سجادیه:

یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ، وَ یَا مَنْ یَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ، وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ. ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ، وَ جَرَى بِقُدرَتِکَ الْقَضَاءُ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ. فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ. أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ، لَا یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ، وَ لَا یَنْکَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا کَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ. فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ، وَ لَا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ. فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ، وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ، وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ، وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ، وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجاً وَحِیّاً. وَ لَا تَشْغَلْنِی بِالِاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِکَ. فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّاً، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ، فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ، یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.

ترجمه دعای هفتم

ای آنکه گرهِ کارهای فرو بسته به سر انگشت تو گشوده می‌شود، و ای آن که سختیِ دشواری‌ها با تو آسان می‌گردد، و ای آن که راه گریز به سوی رهایی و آسودگی را از تو باید خواست.

سختی‌ها به قدرت تو به نرمی گرایند و به لطف تو اسباب کارها فراهم آیند. فرمانِ الاهی به نیروی تو به انجام رسد، و چیزها، به اراده‌ی تو موجود شوند.

و خواستِ تو را، بی آن که بگویی، فرمان برند، و از آنچه خواستِ تو نیست، بی آن که بگویی، رو بگردانند.

تویی آن که در کارهای مهم بخوانندش، و در ناگواری‌ها بدو پناه برند. هیچ بلایی از ما برنگردد مگر تو آن بلا را بگردانی، و هیچ اندوهی بر طرف نشود مگر تو آن را از دل برانی.

ای پروردگار من، اینک بلایی بر سرم فرود آمده که سنگینی‌اش مرا به زانو درآورده است، و به دردی گرفتار آمده‌ام که با آن مدارا نتوانم کرد.

این همه را تو به نیروی خویش بر من وارد آورده‌ای و به سوی من روان کرده‌ای.

آنچه تو بر من وارد آورده‌ای، هیچ کس باز نَبَرد، و آنچه تو به سوی من روان کرده‌ای، هیچ کس برنگرداند. دری را که تو بسته باشی. کَس نگشاید، و دری را که تو گشوده باشی، کَس نتواند بست. آن کار را که تو دشوار کنی، هیچ کس آسان نکند، و آن کس را که تو خوار گردانی، کسی مدد نرساند.

پس بر محمد و خاندانش درود فرست. ای پروردگار من، به احسانِ خویش دَرِ آسایش به روی من بگشا، و به نیروی خود، سختیِ اندوهم را درهم شکن، و در آنچه زبان شکایت بدان گشوده‌ام، به نیکی بنگر، و مرا در آنچه از تو خواسته‌ام، شیرینیِ استجابت بچشان، و از پیشِ خود، رحمت و گشایشی دلخواه به من ده، و راه بیرون شدن از این گرفتاری را پیش پایم نِه و مرا به سبب گرفتاری، از انجام دادنِ واجبات و پیروی آیین خود بازمدار.

ای پروردگارِ من، از آنچه بر سرم آمده، دلتنگ و بی‌طاقتم، و جانم از آن اندوه که نصیب من گردیده، آکنده است؛ و این در حالی است که تنها تو می‌توانی آن اندوه را از میان برداری و آنچه را بدان گرفتار آمده‌ام دور کنی. پس با من چنین کن، اگر چه شایسته‌ی آن نباشم، ای صاحب عرش بزرگ.